OGLĄDAJ TUTAJ

Bardzo wykonany i zachwycający siłą swojej tajemnicy, wywiad z Bogiem może nie dać odpowiedzi, ale wpłynie na myślenie i dyskusję na temat niekończących się tematów.

Od pożerającego krzewu w Dziesięciu Przykazaniach po Morgana Freemana w Bruce Wszechmogącym, wizerunki Boga nie pojawiały się tak nieustannie w miarę upływu lat. Wyjaśnienie jest proste: w przedstawieniu „Alfy i Omegi, początku i końca, pierwszego i ostatniego” istnieje podwyższony wymóg, którego nie może spełnić żadna miara nagrodzonego Oscarem artysty lub ulepszona wizualizacja. Nie, aby naprawdę dostrzec wartość w mocy Bożej, należy okazać się znacznie bliższym, ponieważ Bóg jest tak mały, jak się wydaje generałem. Wywiad z Bogiem to rozumie i przez cały czas jest prezentem filmu religijnego.

W Wywiad z Bogiem Brenton Thwaites (i jego zapierające dech w piersiach pomieszane włosy) wciela się w Paula Ashera, publicystę, którego czas opisujący konflikt w Afganistanie i rozpadające się małżeństwo zmusza go do przeanalizowania swojej pozycji na planecie i pewności, która to potwierdza. Zadanie z rozmówcą, który twierdzi, że jest w istocie Bogiem (David Strathairn), dodatkowo utrudnia Pawłowi utratę pewności siebie.

Koordynowany przez Perry’ego Langa (Men of War) i skomponowany przez Kena Aguado (jego debiut elementowy), Wywiad z Bogiem przekonuje religijną dramaturgię, że układy z jej bohaterami i postaciami są naprawdę, bez uciekania się do manipulacyjnych wykładów. Chociaż w rzeczywistości istnieje przesłanie, które należy wziąć pod uwagę w jej opisie pewności siebie wypróbowanej i poddanej introspekcji, jest ono realizowane jako takie z rozwojem i tajemnicą, która jest przekonująca i całkowicie fascynująca.

Historia Paula jest naprawdę osobista, a Thwaites przedstawia tę bitwę i bliskość z dużym emocjonalnym zaciągiem w tym, co jest niewątpliwie najlepszym dotychczasowym występem australijskiego artysty. Po przeciwnej stronie stołu stoi niezmiennie godny zaufania David Straithairn, który daje doskonałą miarę sprytu, wiedzy, charakteru i odrobiny arogancji, która jest zarówno fascynująca, jak i wciągająca.

Ci, którzy szukają niebiańskich odpowiedzi w Wywiadzie z Bogiem, będą rozczarowani i to rozsądnie. W końcu to film, a nie Kazanie z góry. Może „Wywiad z Bogiem” to nieziemska wyprawa o charakterze artystycznym, która jest równie satysfakcjonująca, jak zaskakująca, podobnie jak powinna.